Het menselijk oog heeft altijd dezelfde ‘brandpuntafstand’ (mm). We kunnen niet in- of uitzoomen met onze ogen, daarvoor moeten we stappen maken. Door naar een onderwerp te kijken dat dichtbij ligt kunnen we beperkt de focus verleggen, maar in de meeste andere gevallen is het beeld van voor tot achter scherp. Door te kijken door een verrekijker of een lens kunnen we echter de werkelijkheid veranderen en een beeld zien dat we met onze ogen zelf niet kunnen zien. Daarom is de keuze van de lens voor het maken van fotografische composities zo belangrijk.
Lenskeuze
De keuze van de lens heeft een groot effect op je compositie. Met een telelens wordt het beeld in elkaar gedrukt, hoe langer de lens hoe minder diepte de foto heeft. Het perspectief wordt beperkt, het lijkt of objecten dichter bij elke staan. Een langere lens geeft meer onscherpte, maar ook meer kans op onscherpte door camerabeweging als je de camera met de hand vasthoudt.
Canon EOS 5DmkII, 200mm, 1/250s op f/6, ISO 640
Groothoeklenzen leggen de nadruk op diepte, ze tonen de achtergrond en tonen het onderwerp in zijn/haar omgeving. Objecten dicht bij de lens worden vertekent waardoor je een uniek perspectief krijgt, een graspol in de voorgrond kan net zo groot worden weergegeven als de kerk in de achtergrond. Groothoeklenzen zijn geliefd bij landschapsfotografen, maar kunnen net zo gemakkelijk worden ingezet bij een sessie met modellen, zo lang je er rekening mee houdt dat objecten langs de randen of dicht bij de lens worden vertekend.
Canon EOS 5DmkII, 24mm, 1/4s op f/18, ISO 100
Bij het maken van een compositie ligt het voor de hand voor een lens te kiezen die alle gewenste elementen in beeld neemt. We gebruiken vaak een zoomlens om niet te hoeven lopen, door in- of uit te zoomen maken we de compositie en gaan weer door. Maar de keuze van de lens is van veel grotere invloed in je composities. Wat te denken van scherptediepte, compressie en vertekening. Elk element heeft voor- en nadelen, door een bewuste keuze voor je lens kun je je composities merkbaar verbeteren.
Scherptediepte
Bij het fotograferen heb je te maken met een onzichtbare muur. De muur van de scherptediepte. Alles voor en achter die muur is onscherp. De ‘dikte van de muur’ – het scherpe gedeelte – is afhankelijk van de gekozen brandpuntafstand (mm), het ingestelde diafragma en de afstand tot het onderwerp.
Het punt waar je de focus legt is het meest scherp, 1/3e voor dat punt en 2/3e na het punt zijn ook min of meer scherp. De combinatie van de gekozen brandpuntafstand (mm), het ingestelde diafragma en de afstand tot het onderwerp bepaalt hoe snel de scherpte afneemt.
Zoals je in het artikel over diafragma kunt lezen is het spelen met het diafragma een eenvoudige manier om de scherptediepte van de foto te beïnvloeden en met een onscherpe achtergrond meer aandacht te geven aan je onderwerp. Maar ook de brandpuntafstand van je lens heeft een groot effect. Met een telelens zal de achtergrond sneller onscherp worden dan met een groothoeklens.
Canon EOS 5DmkII, 200mm, 1/125s op f/8, ISO 800
De bomen in de achtergrond leiden minder af, door een wijder diafragma zijn ze minder scherp – Canon EOS 5DmkII, 200mm, 1/400s op f/4, ISO 800
Ook de afstand van je onderwerp tot de achtergrond speelt mee als je op zoek bent naar een onscherpe achtergrond. Zodra de achtergrond buiten het scherptediepte veld valt wordt deze onscherp, hoe verder weg hoe minder details er nog te ontwaren zijn. Ideaal om de volle aandacht aan je onderwerp te geven.
Een telelens is een geliefde manier om een onscherpe achtergrond te krijgen, voor een portretfoto kan dit echter ook een negatief effect geven (zie later in dit artikel). Een alternatief is dan een iets kortere lens te nemen (korte brandpuntafstand) met een wijder diafragma (lager f-getal), bijvoorbeeld een f/2.8 in plaats van een f/4 lens.
Heb je het echter over landschapsfotografie, dan wil je (over het algemeen) zowel de voorgrond als de achtergrond scherp weer geven. Zo ziet het menselijk oog het landschap per slot van rekening. Het is dan van belang een dicht diafragma te kiezen (een hoog f-getal), zoals bijvoorbeeld f/11 of f/16. Met een groothoeklens hoeft het diafragma minder ver dicht dan met een telelens.
Afwijken van de norm – Canon EOS 5D, 47mm, 0.5s op f/6.3, ISO 100
Op de DOFMaster site kun je bekijken wat het effect van de brandpuntafstand van de lens en de afstand tot het onderwerp is op de focusafstand voor dichtbij en veraf. Geef het aantal mm van de lens in en selecteer je camera uit de lijst. Vervolgens wordt er een lijst weergegeven met verticaal de afstanden tot het onderwerp en horizontaal de diafragma waarde.
Met Near wordt aangegeven vanaf welke afstand de voorgrond scherp is, met Far wordt aangegeven tot welke afstand de achtergrond scherp is. vanaf een bepaald punt is de achtergrond scherp tot in het oneindige (infinity). Onderaan staat ook de Hyperfocal Distance (hyperfocale afstand) vermeld, als je op dit punt scherpstelt krijg je de maximale scherptediepte voor die diafragma & brandpuntafstand combinatie.
Door aandacht te besteden aan de scherptediepte kun je aandacht geven aan het belangrijkste element van de foto, de compositie versimpelen of het oog door het beeld leiden.
Compressie
Gebruik van een telelens is een handige manier om dichter bij het onderwerp te komen, soms kun je op geen andere manier je onderwerp beeldvullend in beeld krijgen (denk aan een klif, water of een wild dier dat verstoord wordt).
Canon EOS 5DmkII, 200mm, 1/25s op f/4, ISO 500
Maar in andere gevallen biedt het gebruik van een telelens de mogelijkheid om de aandacht op je onderwerp te richten door de achtergrond onscherp te maken, elementen in het beeld die eigenlijk ver van elkaar staan samen te voegen of de compositie te versimpelen door het aantal elementen in beeld te beperken.
Zoals je hebt kunnen zien in de paragraaf scherptediepte kun je meer aandacht geven aan je onderwerp door de achtergrond onscherp te maken. Het onderwerp springt dan bijna uit de foto. Dit kun je eenvoudig doen door het diafragma te wijzigen, maar onderschat ook niet de rol van een telelens.
Je kunt dit zelf proberen met bijvoorbeeld een 70-200 of 70-300 zoomlens. Neem eerst een foto van je onderwerp op 70mm, je zult zien dat er vrij veel van de omgeving zichtbaar is, je plaatst je onderwerp in de context van de omgeving. Kies nu het andere uiterste van de lens, 200 of 300mm, loop een stuk naar achteren en probeer je onderwerp even groot in het beeld te plaatsen. Je zult zien dat er in het tweede beeld veel minder zichtbaar is in de achtergrond, het is duidelijker wat het onderwerp is en door de onscherpe achtergrond is het beeld nog rustiger geworden.
In bovenstaand voorbeeld is de telelens niet gebruikt om dichter bij de persoon te komen, we zijn zelfs verder naar achteren gegaan om een even groot beeld te krijgen, maar de lens is gebruikt om de compositie te versimpelen en meer aandacht te geven aan het eigenlijke onderwerp. Beide toepassingen zijn valide, afhankelijk van wat je met de foto wilt bereiken kies je voor het ene of andere uiterste of alles er tussenin.
Een ander effect van de telelens is de compressie van de compositie. Vaak ten onterechte aangeduid als lenscompressie, maar dit is niet juist. De compressie komt niet door het gebruik van de telelens, maar doordat je verder weg van je onderwerp gaat staan om deze goed in beeld te krijgen. Hoe verder je van je onderwerp staat, hoe dichter de achtergrond bij het onderwerp komt te liggen. Door een telelens te gebruiken en verder van je onderwerp te gaan staan kun je dus elementen in de foto dichter bij elkaar laten lijken.
Als je bijvoorbeeld de zon met een boom ervoor beeldvullend wilt fotograferen en je laat de boom het beeld vullen door 2x in te zoomen, dan is de zon maar 2x keer groter dan normaal en vult de zon niet het beeld. Ga je nu echter een paar honderd meter naar achteren, zoom je weer in, maar nu 20x, dan is de boom nog steeds beeldvullend, maar de zon wordt nu ook 20x groter in het beeld weergegeven. Op deze manier kun je dus een telelens gebruiken om het perspectief te wijzigen en een compleet andere foto te maken.
Dankzij de telelens was het mogelijk om de gelijke vormen van de boom en de rotsen samen te brengen in één beeld – Canon EOS 5D, 135mm, 1/80s op f/6.3, ISO 200
Door deze compressie kun je composities maken met situaties die er voor het menselijke oog eigenlijk niet zijn of heb je een eenvoudige manier om een niet interessant middelste gedeelte van een landschap ‘over te slaan’. Er zit ook een gevaar in, een lantaarnpaal of boom die ver van je onderwerp stond kan met een telelens er uit komen te zien alsof die uit het hoofd van je onderwerp groeit.
Met een groothoeklens heb je het andere uiterste, je kunt veel elementen in het beeld opnemen en de verschillende elementen liggen verder uit elkaar. Dit kan helpen om een scheiding tussen de elementen te geven en zowel de voorgrond als achtergrond compleet in het beeld op te nemen. Je moet er dan wel voor waken dat de elementen niet los van elkaar komen te liggen waardoor er eigenlijk meerdere beelden in het beeld ontstaan. Dat is de uitdaging van een groothoeklens.
Canon EOS 5DmkII, 24mm, 1/160s op f/8, ISO 100
Met de keuze voor de lens kun je het beeld naar wens comprimeren (telelens) of juist zo diep mogelijk maken (groothoeklens). Wil je juist wel of juist niet de afzonderlijke pilaren laten zien in je beeld, wel of niet de steen in de voorgrond opnemen en wel of niet de persoon in zijn omgeving laten zien.
Vertekening
Afhankelijk van de afstand tot je onderwerp, de plaatsing van het onderwerp binnen het kader en de brandpuntafstand van de lens kan er meer of minder vertekening optreden. Een lens buigt lichtstralen om en geeft hiermee de wereld anders weer dan het menselijk oog. Afhankelijk van de brandpuntafstand zal het beeld meer of minder vervormen, dit heeft effect op hoe gezichten en objecten er uit zien in foto’s.
Dit zie je heel duidelijk met een groothoeklens op zijn wijdste stand, als je de lens schuin naar boven richt om het gehele gebouw er op te krijgen, gaan de lijnen schuin lopen. Maar ook een telelens op de verste stand heeft een merkbaar effect als je weet waar je naar moet kijken.
De fotograaf Stephen Eastwood heeft op zijn website een serie foto’s geplaatst van het gezicht van een model genomen op verschillende brandpuntafstanden, van 350 tot 19mm. De gezichten zijn allemaal op een gelijke plek in het beeld geplaatst zodat vergelijken eenvoudig is.
Door voor een specifieke brandpuntafstand te kiezen introduceer je meer of juist minder vertekening in het beeld
Als je de foto’s vergelijkt zie je in eerste instantie niets verkeerd aan de 350mm foto, maar gaandeweg richting 135-70mm krijgt het gezicht een natuurlijker aanblik en ziet het er minder plat en breed uit. Na 70mm gaat het de andere kant op, het gezicht wordt dunner en de neus wordt vreemd weergegeven.
Afhankelijk van de brandpuntafstand wordt het gezicht iets mooier of iets lelijker. Zonder vergelijkingsmateriaal is dit niet meteen duidelijk en het effect is soms subtiel, voor de kijker die het model niet kent is het echter de waarheid.
Alle beelden zijn genomen met een full-frame (35mm) camera, voor de meeste camera’s deel je de mm waarde door 1,5 of 1,6. Voor natuurgetrouwe gezichten met een ‘crop-camera’ moet je dus denken aan een bereik van 50-100mm.
Natuurlijk, als je je perspectief wijzigt kun je het effect mogelijk tegen gaan. Ook is niet elk gezicht gelijk, een bepaalde brandpuntafstand ziet er bij de ene persoon beter uit dan bij de andere. Belangrijk is dat je leert waar te kijken en welk effect je lenskeuze heeft op je onderwerp. Als je dit weet kun je een bewuste keuze maken om een bepaalde brandpuntafstand te gebruik Er is geen goed of fout, zo lang je keuze maar een bewuste keuze is.
Het is heel makkelijk om te denken ‘groothoek voor landschap’ en ’telelens voor de dierentuin’ en bij die keuze te blijven zodat je niet steeds van lens hoeft te wisselen. Of alleen maar te fotograferen met die handige zoomlens waardoor je geen stap extra hoeft te zetten. Elke compositie vraagt om een andere aanpak, waar er met de ene lens helemaal geen compositie is, zijn de mogelijkheden voor composities opeens eindeloos met de andere lens. Probeer te experimenteren met je standpunt en brandpuntafstand en af te wijken van ‘wat hoort’.
Echt bedankt voor de waardevolle tips !
Hi Kenneth, heel erg bedankt voor deze leerzame artikel. Toevallig heb ik net gisteren een zoomlens gekocht voor mijn nieuwe camera. Ik had geen idee van al deze mogelijkheden tot ik deze artikel met waardevolle tips net ontving in mijn mailbox. Wens je een goed weekend!
Groetjes, Wilma
Ben mij aan het oriënteren op nieuwe camera en objectieven. Deze tips zijn heel welkom en op het juiste moment.
Bedankt!
Ik heb wat geprobeerd: op 60mm gefotografeerd met een vaste lens met een 24-120 lens en met een 28-300 lens (body Nikon D700), alles hetzelfde beeldvullend uiteraard; ik krijg dan verschillende scherptediepte velden! Dat haal ik niet uit de theorie; hoe zit dat?
Beste heer A.J.A, was het diafragma getal ook gelijk in beide gevallen?
Ja, inderdaad; als ik sommige artikelen lees, zou dat bij een zelfde aperture dezelfde scherptediepte moeten geven. Of ligt het soms aan de constructie van de lenzen in het objectief?
Wink
Dit artikel komt op het juiste moment. Helder en duidelijk uitgelegd. De tip van dof master is great! Ik heb afgelopen vrijdag 25 105mm en 70 200 mm gekocht. Ik kan nu lekker gaan experimenten.
Bedankt
Weer een heel interessant artikel met dingen die je allemaal leert in cursussen en workshops maar het is oh zo handig om er af en toen nog eens aan herinnerd te worden.
Ik heb de afgelopen zomer bijna uitsluitend met een 180mm macro gefotografeerd en terug naar groothoek gaan was terug even wennen.
Bedankt voor de opfrissing.
bedankt voor de goede tips.
Met dit artikel ben ik weer een stuk wijzer geworden in de aanschaf van een nieuwe lens.
Wat weer een goed artikel, ben zo blij met je tips.
Hoop dat er nog vele volgen, zeer waardevol.
Dank je wel weer Kenneth, ik lees je artikelen altijd met veel plezier en haal er altijd weer iets uit. Het artikel van Stephen Eastwood had ik laatst gelezen, erg goed om de verschillen eens naast elkaar te zien.
Interessant artikel. Ik ben wel benieuwd hoe je dan tegen dit artikel aan kijkt:
http://www.kenrockwell.com/nikon/85mm-bokeh.htm
Deze meneer zegt namelijk dat je juist wel rustig met 300mm kan fotograveren voor een portret omdat het dan los komt uit de omgeving.
Hoi Erik, daar heeft hij gelijk in, hoe verder je weg staat hoe natuurlijk de persoon in het beeld over zal komen. Zoals je in de voorbeelden zag is een telelens gebruiken ook niet verkeerd, maar het gezicht ziet er op die afstand wel iets dikker uit dan met een meer traditionele portretlens, maar het effect is niet zo erg als bij een groothoeklens waar het gezicht behoorlijk vertekend. Er zijn veel fotografen die zweren bij een 70-200 op 200mm, niets mis mee. Zolang je er maar van bewust bent welk effect de lens op je compositie kan hebben. In dit geval ga je dus op zoek naar een mooie onscherpe achtergrond en kies je daar een telelens voor.
Bij een FF kan ik me 200 mm wel voorstellen, maar met een cropfactor van 1,5 of 1,6 wordt het toch wel wat heftig voor een portret.
Wink
Beste Wink,
Als je met een FF compositorisch voldoende ruimte rond het portret houdt om een gelijk beeld aan Cropsensor te kunnen uitsnijden dan zijn beide afbeeldingen gelijk met 200mm! Je hebt het over een erg veel voorkomende denkfout. 200mm is en blijft 200mm ongeacht of het een FF- of Cropsensor betreft.
Veel fotografeer plezier,
Alex.
Alex, bedankt , heb ik weer wat geleerd: begrijp ik het zo goed: als je digitaal de foto die met een FF (bijv D700) is gemaakt, cropt tot hetzelfde formaat als een foto die gemaakt is met een cropfactor 1,5 (bijv D80), is er geen verschil in de vertekening. Correct?
Beste Wink,
De hoek van lichtinval is niet afhankelijk van de grootte van je sensor. Dat bepaalt n.l. je objectief.
Wel krijg je met een grotere FF-sensor, op gelijke afstand tot je object en met een gelijk objectief, meer compositieoppervlak in beeld dan met een Crop-sensor omdat je een groter deel van je lenzen kan benutten.
De kleinere cropsensor gebruikt, bij objectieven die geschikt zijn voor 35mm formaat, een kleiner deel van de lenzen (het middendeel, ook wel meer de sweetspot genoemd) en daarmee valt beeldinformatie – die het objectief wel weergeeft – weg.
Daarom is een uitsnede van het beeld van een FF-sensor gelijk aan het volle beeld van de Crop-sensor.
Het is ook niet voor niets dat camera- en objectieffabrikanten het juiste aantal mm, gebaseerd op de hoek van lichtinval, op hun objectieven vermelden.
Ik hoop het zo voor iedereen duidelijk te hebben weergegeven.
Met veel fotografeer plezier,
Alex.
`Super, bedankt
Ik heb een test gedaan, door een liniaal in de lengte te fotograferen onder een hoek van 30 graden. Nikon D700 op stevig statief, belichting manual, F=5,6 S=1/40 105mm, VR uitgezet, afdrukken met automatische ontsluiter. Vervolgens het resultaat vergeleken van 3 lenzen: 105mm vast, 24-120mm, 28-300 mm. De lengte van het scherpe stuk varieerde flink. De scherptediepte is dus zeker niet voor 100% bepaald door het F getal. Ik neem aan dat diameter en constructie van de lens hier invloed hebben. Is dat technisch te verklaren?
Beste Wink,
Volgens de theorie zou dat niet mogen (maar zie hieronder). Daar is de scherpte diepte afhankelijk van het diafragma, je afstand tot het onderwerp en de gebruikte brandpuntsafstand (verder speelt de verstrooiingscirkel en de grootte van de sensor nog een rol, maar die zijn allemaal identiek gebleven).
Je kunt om te beginnen in je Exif kijken of de echte waarden ook de ingestelde waarden zijn. Dat wil nog wel eens best behoorlijk afwijken. Ook kunnen lenzen last hebben van focus breathing. Mijn Nikkor 105 mm f/2.8 micro heeft daar bijv. behoorlijk last van. De lens gaat als het ware zoomen op het moment dat je scherp stelt en dat kan heel veel schelen, dus 105 mm is dan ongelijk aan (de echte) 105 mm. In dit artikel (http://pics.idemdito.org/fysica/brandpunt.htm) wordt zelfs gesteld dat de Nikkor 70 – 200 mm f/2.8 ingesteld op 200mm, bij scherpstellen op oneindig inderdaad 200mm is, stel je scherp op een voorwerp op 1,4 m afstand dan wordt dat gereduceerd tot 128 mm !!!
Wat je dus nog even zou moeten controleren is of je bij alle afbeeldingen precies dezelfde uitsnede kreeg, dan pas is je brandpuntsafstand gelijk geweest. Als dat zo is, dan kan het alleen nog maar liggen aan diafragma.
Er zijn echter ook artikelen te vinden die zeggen dat je niet de afstand tot de sensor moet meten, maar tot het optische middelpunt (lengte van de lens gaat dan een rol spelen), maar ik betwijfel of dat in dit geval opgaat, m.i. geldt dat alleen als je met tussenringen gaat werken. Maar wellicht kan een deskundige daar nog wat over zeggen.
Volgens mij is brandpuntsafstand niet helemaal cruciaal voor scherptediepte. Want met een 100mm objectief op f4 heb je nagenoeg dezelfde scherptediepte als met een 35mm f4 zolang je je onderwerp maar hetzelfde inkaderd. Dus de afstand tot het onderwerp met de verschillende brandpuntsafstand is anders.
Als je op je plek blijft staan en schiet met bv f4 met 35mm en daarna met 100mm, dan maak je geen goede scherptediepte vergelijking.
En is het niet zo als je inzoomt je niet de scherptediepte beïnvloed maar juist de onscherpte die gecreëerd is door diafragma en afstand tot het onderwerp op blaast?
Daar heb je wel gelijk in, mits je de afstand wijzigt. Dat gebeurt dus niet in dit geval, dus is de brandpuntsafstand van groot belang!
Ik kan hier de formules neerzetten om het te bewijzen, maar je kunt ze ook hier: http://www.dofmaster.com/equations.html vinden. Aan de hand van die formules heb ik zelf een spreadsheetje gebouwd, die helemaal aan mijn persoonlijke behoefte is aangepast.
Mijn stelling is dat de “105 mm” op de ene lens geen “105 mm” op de andere lens is en de afstand (sensor-onderwerp) toch gelijk blijft. Dan wordt de DOF dus wel beïnvloed.
De focus breathing op mijn 105 mm f/2.8 micro is echt heel erg goed waarneembaar, het ziet er als “gewoon” zoomen uit. Dat artikel waar ik naar verwees onderschrijft dat voor de 70 – 200mm. Voorwaar twee lenzen die tot de top van Nikon behoren.
@ Ridder:
Een vraag: zou je hetzelfde experiment willen doen als in mijn post van 27 januari? Ik ben heel benieuwd naar het resultaat.
@Wink,
Dat wil ik wel doen. Heb je met je test rekening gehouden dat er misschien een AF correctie op je objectieven uitgevoerd moet worden? (althans dat moest ik doen op bijna al die van mij toen ik Nikon D7000 kocht)
@ Ridder
Nee, ik heb geen correcties laten doen, eigenlijk niet gemerkt dat het nodig zou zijn. Bedoel je voor Back- en front focus problemen? Die heb ik niet denk ik.
Ik ga nu de reactie van Pjerry bestuderen , dat ziet er erg technisch uit.
@ Pjerry
Ik heb een proef gedaan met de 70-200 op D700
In de exif gegevens blijft 200 mm gewoon 200mm, ook bij korte afstand. maar misschien moet ik dat anders meten, of ergens anders zoeken? Geeft de exif niet de “echte” waarde weer? Maakt wel of niet een FF nog uit?
Beste Wink,
Ik heb ook even de Exif doorgespit. Daar kan ik ook niet de echte brandpuntsafstand van de foto in vinden (wel de range, zo weet ik dat mijn 18-105 in werkelijkheid 18,3 tot 106,8 is), wel mijn instelling. Gek genoeg wordt het echte diafragma wel aangegeven.
Maar in wezen kun je het gewoon zien door de foto’s met elkaar te vergelijken. Ze moeten allemaal het zelfde gezichtsveld hebben bij gelijke brandpuntsafstand. Als dat niet zo is, dan verschillen de brandpuntsafstanden. Het gezichtsveld is één op één gekoppeld aan de brandpuntsafstand als de sensor gelijk blijft. Hier (http://pics.idemdito.org/fysica/gezichtsveld.htm) kun je dat bekijken, met “reversed engineering” zou je dan je echte brandpuntsafstand kunnen berekenen (daar heb ik geen spreadsheetje voor gebouwd :) ).
Dus dat is de eerste vraag die je moet beantwoorden.
Overigens de andere discussie over het kalibreren… dat kun je makkelijk zelf doen (complete handleiding plus prints: http://focustestchart.com/focus21.pdf).
Mijn ervaring is dat je goedkope lenzen behoorlijk bij moet stellen (bijv, mijn 18-105 mm staat op -20 en focust nog niet goed) en dat de pro-lenzen veel nauwere toleranties hanteren en bijna of helemaal goed staan (mijn 105mm staat op 0 en de 24-70mm staat ook op 0). Overigens is back- en front-focussing niet van invloed op de DOF, het verplaatst het alleen.
Ik hoop dat je wat met dit antwoord kunt.
Ik moet wel zeggen dat ik al een tijdje geleden getopt ben om mij druk te maken over technische zaken omtrent scherptediepte en dergelijke. En ben gewoon foto’s gaan maken :) als ik veel of weinig scherptediepte wil dan geef ik een slinger aan mijn diafragma en houd rekening met mijn afstand.
Trouwens met mijn combi van mijn oude S3pro en mijn huidige objectieven had ik ook nergens last van. Sinds ik de Nikon D7000 heb met dezelfde objectieven wel. :\
Het klopt dat back- en front-focussing geen invloed heeft op DOF, maar het test wel beter als dat ook in orde is.
Wij zijn het 100% eens :).
Ook wel een beest van een machine hè, die S3pro. Het is te hopen dat Fuji het redt en naast hun systeemcamera ook weer met een DSLR komen. De kleuren van Fuji zijn absoluut onovertroffen, volgens sommige nog beter dan van Leica.
Ik heb zelf ook de de D7000 (en kijk nu jaloers naar de D800, maar het kost een duitje). De D7000 mist de pro-body, één van de weinige “fouten” aan de camera. Toleranties zullen net iets ruimer liggen, denk ik (maar weet het niet :p).
@Pjerry,
Ik denk wel eens dat de systeemcamera’s het uiteindelijk zullen gaan winnen van de dslr. :) Lijkt mij geweldig. Met 3 systeemcamera’s met verschillende objectieven om je nek naar een trouwerij. Fuji is best wel op de goede weg. Ik kijk al uit naar de opvolger van de X Pro 1 (moeten alleen een btje betaalbaarder worden)
Ik weet niet of je echt jaloers met kijken naar die D800 hoor. Is natuurlijk een toppertje. Maar wat moet je nou met al die pixels?
Misschien geeft dit (http://www.digitalefotografievakantie.nl/Nikon%20D800/Nikon_D800.html) een antwoord op de vraag is, wat je er mee moet.
Ik ben echt weg van die camera. Die 36 MP zit ik niet echt op wachten, zelfs een beetje jammer (vanwege processing power computer), maar daar komt dan ook wel weer een oplossing voor.
Voorlopig moet ik toch nog even doorsparen, vooralsnog staat de 70-200mm hoger op mijn verlanglijst.
De systeem camera’s lijken populair te worden; wat zijn de belangrijkste voor- en nadelen? ik heb een spiegel reflex en geen ervaring met een systeemcamera
De 800 lijkt me meer iets voor studio en Macro
Hoi Wink, ik heb daar meer over geschreven op http://www.digitalefotografietips.nl/apparatuur/introductie-systeemcameras/
Mooi artikel, dank je