Een landschap. Diafragma op f/11, groothoeklens voor het brede beeld, wachten op de mooie zon en afdrukken maar. Hoe ingewikkeld kan het zijn. Maar wat als je geen wijds panorama hebt, geen aansprekende bergen en geen geweldig licht?
Tijdens een workshop op het Schotse eiland Eigg (grappig genoeg in de buurt van ‘Rum’ en ‘Muck’) was er zo’n moment en besloot ik eens wat anders te proberen midden in de branding. De aanstormende golven brachten steeds zeewier naar het strand en ik bedacht dat het wel leuk was om deze twee elementen te combineren.
Ik koos in tegenstelling tot wat je zou verwachten voor zo’n landschapsfoto voor een relatief open diafragma om de achtergrond zo veel mogelijk onscherp te maken zonder dat het zeewier zelf onscherp zou worden. Door scherp te stellen op het zeewier kon ik alle aandacht richten op het ene stuk zeewier dat rustig zijn lot moest afwachten.
Durf af te wijken – Canon EOS 5dmkII, 47mm, 0,5s op f/6.3, ISO 100
De camera heb ik zo laag mogelijk op het statief gezet om de golven vanuit de optiek van het zeewier te laten zien. Ik probeerde het zo te timen dat de golf en het schuim op het strand het beeld goed vulden, zonder direct gevaar voor de camera op te leveren.
Je kunt nog een paar andere foto’s van deze sessie vinden (waaronder één waarin je ziet wat er gebeurt als de golf het statief wel raakt) in mijn dagtip over het maken van een triptiek, het combineren van drie foto’s in een enkele foto.
Mooi gedaan Kenneth,
Een “boven de bank” foto wat mij betreft.
Schoonheid door eenvoud.
Grs Ben