Gastartikel door Richard Terborg – Deze donkere (vrije) dagen is het leuk om een project te verzinnen dat je ook binnen kunt uitvoeren. En waardoor je ook nog eens beter leert omgaan met je apparatuur. Dat is voor mij de belangrijkste reden geweest om zelfportretten te gaan maken. In dit artikel vertel ik je graag hoe ik dat met (letterlijk) vallen en opstaan heb gedaan.
Ziek
Je moet altijd ergens beginnen. Voor mij was dat de dag dat ik grieperig en koortsig wakker werd en me maar heb afgemeld van het werk. Ondanks dat ik ziek was kon ik toch ook niet rustig blijven zitten, ook al voelde ik me belabberd. De drang om op Flickr (waar ik dagelijks iets probeer te plaatsen) toch te laten zien wat mij de hele dag had beziggehouden was te groot.
In dit geval was ik het meeste bezig met mijn ijskast en medicijnen. Na mijn camera een paar keer buiten de ijskast te hebben gezet en maar niet de juiste hoek te vinden, kwam ik op het idee de camera IN de ijskast te doen!
Ik zette mijn pas gekochte Sigma 10-20mm lens op mijn Canon 400d en plop die ging in de ijskast. Ik was ontzettend verrast met de uitkomst en de reacties die ik kreeg waren zo leuk dat ik de smaak te pakken had!
2 dagen later deed ik het nog een keer. Dit keer vlak voor naar het werk gaan, toen de afvalbak naar buiten moest worden gebracht. Weer de Sigma 10-20mm, met de timer van mijn camera op 10 sec.
Ik heb de camera op de vuilniszakken laten rusten. Het middelste focus punt is bij mij altijd geselecteerd. Met een uitgestrekte arm heb ik de ontspanknop ingedrukt terwijl ik op en neer bewoog met mijn hoofd in de hoop dat het focuspunt hem zou pakken en de 10 sec teller begon af te tellen.
Na deze 2e foto viel het kwartje en kwam ik op een leuke titel voor een serie foto’s. “Things looking at me” “Dingen die naar me kijken”. Wat begon als gewoon lollig laten zien dat je je niet lekker voelt is verder ontwikkeld naar steeds iets nieuws bedenken voor een serie. In welk object – dat me vaak ziet – kan mijn camera nog meer gestopt worden?
Veel was niet nodig. Overal waar ik kwam ging ik op zoek naar nieuwe plekjes.
Strobisting
Zelfportretten maken gaat bij mij hand in hand met iets leren. Na de eerste succesvolle foto is de angst zelf met je eigen gezicht op een foto te komen wel voorbij. Ik wilde er iets meer uit halen. Voor mij was dat, dat ik bij elk portret iets nieuws wilde leren.
Na mijn eerste reportage flitsers gekocht te hebben, stuitte ik meteen op een probleem. Ik wilde ze heeel graag uitproberen, maar ik had geen model! Al snel ging ik het goedkoopste model gebruiken dat er was. Mezelf!
Scherpstellen & Zelfontspannen
Hier kwam ik een nieuw probleem tegen. Ik had geen camera trigger afstandsbediening/remote. Nu had ik dat als excuus kunnen gebruiken om niet verder te gaan en te wachten tot ik er één had, maar ik hou niet van excuses en vind dat je gewoon aan de slag moet gaan en moet werken met wat je hebt.
De techniek die ik eerder gebruikte in de serie “things looking at me” voldeed niet meer. De camera ontspannen met 10 sec timer en een uitgestrekte hand, camera op het middelste focuspunt, ging minder makkelijk als er een 50mm portret lens op mijn camera zat. Of als ik iets meer afstand wilde tussen de camera en de achtergrond.
Tennisbal
De manier waarop ik nu scherpstel is door een object op de plaats van waar mijn ogen komen te plaatsen. Mijn eerste oplossing was een bezem met een tennisbal! Die klemde ik tussen 2 stoelen. Daar kon ik dan op scherpstellen en vervolgens op de 10 sec timer van de camera drukken.
Rennen naar de locatie waar de bezemsteel is, deze opzij duwen voordat de 10 seconden voorbij waren, positie innemen en ook nog een pose aannemen. Je kunt je voorstellen dat dit met heel veel vallen, struikelen over statieven en stoelen gebeurde.
Flitsstatief
Later zag ik op Flickr dat een andere fotograaf zijn flitsstatief gebruikte. Dat was 10x makkelijker! Die hebben meestal een zilveren of koperen bovenkant en dit is prima om op scherp te stellen. Hij staat ook al op pootjes! Geen stoelen meer nodig om dingen tussen te klemmen en eenvoudig snel te verplaatsen naar buiten beeld.
Tot op de dag van vandaag gebruik ik deze methode van scherpstellen en zelfontspannen van mijn camera.
Sfeer – Photoshop
Ik wilde ook een nieuwe Photoshop truc leren. Hoe krijg ik filmsfeer in mijn foto’s. Dus bedacht ik de meest stereotype horrorscene die ik kon bedenken. Dit was een wc scene. De tegels, laag standpunt en licht van boven. Ik had in dit geval geen zin om met mijn gezicht erop te gaan. Want het ging immers alleen om de sfeerbepaling in Photoshop. Dus dat maakte het des te leuker.
Snel wat attributen door het huis gezocht. Vond een latex handschoen. Had graag nepbloed gebruikt, maar die wist ik nog niet goed te maken. Dit leverde het volgende plaatje op:
Hierna ben ik in Photoshop gaan spelen, tot ik precies had wat ik zocht. Na deze kwamen er nog 2, steeds weer met de hand, licht van boven en de sfeerbepaling met een attribuut.
Bij de 2e heb ik een beetje bloed gebruikt. Dit kwam na een Family Guy aflevering waarin ze een liedje zongen “the life of the wife was ended by the knife”, meteen na het horen wist ik dat het in deze serie zou passen.
Voor de Grand Finale wilde ik alles uit de kast halen. Grote pot bloed gemaakt en de hele badkamer onder gesmeerd. De zwarte vlekken in de wasbak zijn gemaakt met schmink. Ik heb dit wel vier keer moeten doen, tot ik het juiste beeld had.
Vier keer op vier verschillende dagen. Dus dag 1, hele badkamer vies maken, proberen proberen, maar niet de juiste foto’s krijgen, alles schoonmaken, week later nog een keer gedaan. Tot ik deze had en alles klopte. Sommige dingen kosten dus tijd, maar als je zelf model bent, dan kun je ook de tijd nemen.
Mudshovel bedenken
Naast animatie raak ik ook geïnspireerd door muziek. Ik had al de hele week het album van Staind – Mudshovel – op staan toen ik bedacht dat ik daar iets mee wilde gaan doen.
Een paar dagen later was mijn vriendin bezig in de tuin en zag ik de schep (shovel) staan. Wat modder bij gemaakt zodat het ook een Mud Shovel was. Omdat ik overal modder over de grond door het huis aan het verspreiden was, plaatste ik wat kranten op de grond. Toen dacht ik waarom ook niet als achtergrond? De kranten tegen de muur geplakt en ‘mud shovel’ is ontstaan.
Zoals eerder gezegd probeer ik ook altijd iets te leren van een zelfportret. Ik had eerder de term “light feathering” gehoord. Hierbij draai je de reportageflitser of flits iets weg van je onderwerp. Dus niet direct gericht erop, maar iets ervoor. En zoals je ziet in de ‘making of foto’ is het allemaal op de vierkante meter gedaan, gewoon thuis!
How Deep:
Na het zien van een aflevering van de serie Breaking Bad kreeg ik opnieuw een idee. Daar werd een dialoog gebruikt over hoe je een crystal meth verslaafde bezig kunt houden. De acteur pakte een schop en begon te graven op een willekeurig plekje. De meth gebruiker kijkt er naar en begint te vragen. Omdat hij in een roes zit, kun je hem de taak over laten nemen. Zo hou je ze bezig, met naar niks graven.
De dialoog ging:
Why are you digging?
– You know why.
How deep do you think it is?
– Pretty deep. Want to help?
Na dit gezien te hebben kreeg ik meteen het idee voor een zelfportret (een selfie), doen alsof ik graaf midden in huis. Omdat ik geen zin had om de helft van mijn lichaam er af te Photoshoppen moest het in het trappengat/kruipruimte gebeuren.
Om het effect te krijgen van gespleten laminaat, ging ik op zolder zoeken naar oude stukken laminaat die we nog hadden liggen. Die heb ik gebruikt om een voorgrond te maken. Daarnaast heb ik wat stenen uit de tuin op en neer gesjouwd en wat zand over de grond gegooid. Wie zegt dat het eenvoudig is om een set te bouwen?
Nu moest ik nog wat leren. Want zoals je inmiddels weet doe ik geen selfies zonder echt iets bij te leren. Hebbes! Ik vond een bouwlamp. Het is me nog nooit gelukt flitslicht, met “natuurlijk licht” cq bouwlamp licht te balanceren. Dit zou een goed experiment zijn. Bouwlamp erbij in de hand. Flitslicht. Paar testjes en zo kwam deze foto er uit rollen.
Beperking
Door jezelf bepaalde beperkingen te geven komen de ideeën sneller, zoals bij mijn eerste serie. Na een titel gevonden te hebben van dingen die naar me kijken, ging ik veel gerichter zoeken.
Bij ‘de hand’ precies hetzelfde. Door een beperking te hebben – het is een hand, er moeten tegels op de foto, licht moet van boven komen en het moet een horror drama attribuut hebben – kun je veel gerichter te werk gaan.
Als dan ineens een titel op tv of op de radio langs komt met: “The life of the wife is ended by the knife” link je dit veel sneller met je lopende concept. Ik heb dan een titel, en de belichting, locatie. rest nog alleen een hand en een attribuut.
Locatie
Vaak hoor ik als excuus van andere fotografen dat ze geen locatie hebben om zoiets te doen. Voor de oplettende lezer, alle bovenstaande foto’s zijn op 1 locatie gemaakt. Mijn huis. Na 4 jaar probeer ik nog steeds elk nog niet benut hoekje te gebruiken. En ik heb ze nog lang niet allemaal gehad.
Door deze beperking komen ook de ideeën los. Je gaat op zoek naar dat plekje of dat hoekje dat je nog niet heb gefotografeerd en denkt na over hoe het anders kan. En je hoeft er niet op vast te lopen.
Einde / Workshop
Inmiddels maak ik ze lang niet meer zo vaak als vroeger. Maar als ik ergens langs loop en ik zie een interessant element, dan vraag ik me nog altijd af of dit een leuke selfie zou maken. Ik trek nu door wat ik deed met zelfportretten voor mijn fashion werk. Dezelfde manier van werken met denken en ideeën/concepten ontwikkelen, maar nu wel met een model.
Op 12 januari en 16 februari 2013 geef ik twee workshops in Almere. Hierbij leg ik verschillende flitsbelichtingen uit en gaat het ook over mijn zelfportretten projecten. Aanmelden kan op www.richardterborg.com/workshop.
Mochten er nog vragen zijn, aarzel niet om een e-mail, tweet of Facebook bericht te sturen. Ik antwoord altijd op alle vragen en help mensen graag verder met hun projecten.
Richard Terborg is fashion fotograaf uit Almere. Naast het fotograferen van modellen voor kleding- en accessoiremerken of eigen projecten geeft hij ook workshops. Je kunt hem volgen via Facebook, Twitter en zijn eigen website.
Joepieee!!! Net begonnen met fotografie, net afgestudeerd dus nog een hoop tijd over. Jij doet echt fantastische werk en het inspireert mij om morgen gelijk aan de slag te gaan en is te kijken hoe het mij af gaat! Bedankt!
Wat leuk! Ik ben ook ontzettend benieuwd! veel succes! keihard door blijven bikkelen en mooie dingen maken :D
Wat een ontzettend leuke ideeën! Meteen uitproberen. Een vraagje: geen problemen met de camera in een toch koude omgeving?
Leeeuk!!
Hoezo problemen in koude omgeving?? nee dat heb ik niet? :)
Maar ik kom nooit in echte koude omgevingen als -25 graden..
Superleuk artikel! Vraagje..
Ik ben zelf ook net bezig met zelfportretten schieten, maar dan met een afstandsbediening. Nu vraag ik me af hoe je met de afstandbediening foto’s kunt schieten zonder dat dat ding in beeld is.. Moet je m dan op continu zetten?
Groetjes Kim
Ik schiet zelfs niet met een afstand bediening, maar weet wel waar mijn vrienden hem altijd laten. Meestal zetten ze hem dan op 2sec timer. Dus dan heb je 2sec de tijd het buiten frame te gooien. Een goede vriendin van mij steekt hem dan in haar bh, een andere vriend houd het tussen zijn tanden en slikt hem in zijn mond na het drukken. Dus je hebt verschillende opties als hij op 2sec timer staat. hahaha. van weggooien, tot laten vallen in je bh of in je mond vast houden.
Hi Richard,
Die eerste foto in de paragraaf “How Deep” vind ik supperrrrrrrrrrr! Geweldig gewoon. Jouw uitdrukking, jouw hand, de verbazing… prachtig!
Ook dit hele artikel is heerlijk geschreven. Leest lekker weg en gewoon weg heel duidelijk.
Greetz,
Dennis
Al googelend kwam ik ’toevallig’ op deze site en ik heb me kostelijk vermaakt. Wat schrijf je leuk en wat een geweldige zelfportretten heb je gemaakt! Ik denk (en fotografeer) vaak heel erg binnen de lijntjes en krijg – zoals iedereen hier wel aangeeft! – door jouw ideeën, tips en foto’s inspiratie en zin om ook eens daarbuiten te gaan experimenteren! Hier een niet zo heel spannende maar wel geinige ‘zelfportretreeks’ van mij: http://russelslof.com/2013/11/25/hardlopen/
Groet, Noortje
Wat een vette foto’s…
Heb weer een boel ideeën opgedaan.
bedankt..
Wat een ontzettend enthousiaste foto’s met geweldige uitvoering en geduld. Mooie kleuren en schaduweffecten. Voer voor inspiratie!
Op zoek naar tips over zelfportretten maken & scherpstellen, kwam ik jouw verhaal tegen. Ik heb me kostelijk vermaakt en voel me geïnspireerd, waarvoor dank. Hopelijk ben je niet in de problemen gekomen met je ziekmelding en dan hartstikke leuke foto’s maken….
Ik ben net begonnen met een blog en doe poging foto’s van mijzelf te maken. Ik denk dat ik via marktplaats een paspop zoek om die als scherpstelobject ga gaan gebruiken, zou zie iets ook werken, denk je?