Review: Drobo opslagrobot

Het aantal megapixels in camera’s neemt jaarlijks toe. Foto’s nemen hierdoor meer ruimte in op de harde schijf, zeker als je bedenkt dat er door de relatief lage kosten steeds meer foto’s worden genomen. Ook kiezen veel mensen er voor om foto’s in RAW formaat te nemen, om nabewerking makkelijker te maken. Dit levert een dilemma op qua opslag, hoe kun je er voor zorgen dat je al je foto’s kwijt kunt, maar ook dat ze zo veilig mogelijk worden bewaard. Er zijn vele mogelijkheden, maar in deze review kijk ik naar de Drobo ‘opslagrobot’.

Als de ruimte op de ingebouwde harde schijf in de computer te klein wordt, dan kiezen veel mensen voor het aanschaffen van een externe harde schijf. De foto’s worden dan verplaatst van de computer naar de nieuwe harde schijf zodat er weer ruimte vrij komt voor nieuwe foto’s. Ondanks dat dit helpt voor het ruimtegebrek, is deze oplossing niet een echte backup oplossing. De foto’s blijven nog steeds op één locatie staan.

Als de harde schijf sneuvelt (de vraag is niet OF een harde schijf kapot gaat, maar WANNEER) zijn alsnog alle foto’s weg die op die schijf stonden. Daarnaast kan ook deze harde schijf vol raken zonder upgrade optie. De enige optie is dan weer een nieuwe externe schijf aanschaffen. Belangrijk is dan ook dat je je oude externe schijf af en toe nog opstart anders loop je een grotere kans dat deze niet meer leesbaar is. Stilstand is een groot gevaar voor harde schijven.

Een andere optie is een zogenaamd ‘mirror’ systeem. Hierbij worden twee harde schijven gebruikt die een exacte kopie van elkaar zijn. Als één harde schijf kapot gaat, dan is er nog steeds een volledige kopie van de data beschikbaar. Nadeel is dat beide harde schijven even groot moeten zijn, anders is de grootte van de kleinste schijf de beperking. Ook vereist het dat er een ‘RAID controller’ op het moederbord van je computer zit en dat je deze configureert voordat je het besturingssysteem installeert.

Een andere oplossing kan zijn om een RAID (Redundant Array of Independent Disks) systeem aan te schaffen. RAID verdeelt de data over meerdere harde schijven, zodat als er een harde schijf kapot gaat de data niet verloren gaat en je gewoon kunt doorwerken. De kapotte harde schijf kan dan worden vervangen waarna de data weer gegarandeerd is. Het is dan ook een methode die bij veel professionele IT bedrijven wordt toegepast. De vervangende harde schijf moet wel dezelfde grootte hebben als de andere schijven en moet vaak van dezelfde fabrikant zijn. Crasht een schijf na een aantal jaar dan kan het lastig zijn om aan zo’n schijf te komen.

Nadeel van RAID is ook dat je nu harde schijf capaciteit moet kopen die je mogelijk in de toekomst nodig hebt, je kunt niet gemakkelijk de beschikbare ruimte in een RAID systeem uitbreiden. Prijzen voor opslag dalen jaarlijks enorm en je zult duurdere schijven nodig hebben dan als je kijkt naar wat je nu nodig hebt. Daarnaast vereist een RAID oplossing dat je een bewuste keuze maakt voor een bepaald type RAID, elk type heeft zijn voor- en nadelen, het vergt dus technische kennis.

Drobo

De Data Robotics Storage Robot ofwel ‘Drobo‘ biedt de zekerheid van RAID, maar zonder de nadelen. De Drobo heeft ruimte voor vier harde schijven, pas als er een tweede harde schijf verloren gaat treedt er dataverlies op (de nieuwe DroboPro lost dit op, die heeft ruimte voor acht harde schijven). Het blijft dus wel belangrijk om zodra een harde schijf verloren gaat er op korte termijn een nieuwe voor in de plaats te zetten.

De Drobo is een paar jaar geleden geïntroduceerd in Amerika. De eerste reacties waren overwegend positief, een aantal fotografen switchen volledig naar deze opslagrobot en onder andere op de podcasts van Macbreak Weekly en This Week in Photography werd bijzonder positief over de oplossing gesproken. Fotograaf Scott Bourne heeft zijn vele duizenden foto’s die zijn pensioen vormen alleen nog op Drobo’s staan.

Toen was nog alleen USB2.0 beschikbaar. De tweede generatie is in 2008 geïntroduceerd, bood een Firewire aansluiting en is ook in Europa beschikbaar gekomen. Daarnaast werd de netwerkoplossing DroboShare geïntroduceerd en begin 2009 kwam de DroboPro beschikbaar. In mei van dit jaar heb ik een Drobo met DroboShare aangeschaft nadat ik de bescherming die mijn oude Netgear ReadyNas Duo (twee harde schijven) bood niet genoeg vond.

Uiterlijk

De Drobo is een zwarte ge-stylde kast met, zoals gezegd, ruimte voor vier harde schijven en daarnaast een ventilator (die ook hoorbaar is, zeker als er wordt geschreven naar de schijven, om de zoveel tijd gaat hij wat harder aan om de schijven te koelen). Aan de voorkant zit een paneel dat met magneetjes is bevestigd om de schijven uit het zicht te houden en geluid te reduceren. Aan de achterkant van het voorpaneel zit een sticker die de verschillende kleurcodes van de leds naast de harde schijven verklaart. Groen is alles onder controle, oranje geeft aan dat op die plek binnenkort een (nieuwe) schijf moet worden geplaatst en rood geeft aan dat een schijf vervangen moet worden. Daarnaast zitten er onderaan de voorkant blauwe leds die aangeven hoeveel capaciteit in gebruik is. Bij mij is 35% in gebruik, er zijn drie leds aan.

Aansluiten

De Drobo wordt met de computer verbonden via USB 2.0, maar beter, via FireWire 800. De schrijfsnelheid die behaald kan worden is mede afhankelijk van de gebruikte harde schijf (energiezuinige schijven schrijven bijvoorbeeld langzamer, daarnaast heeft elke schijf een schrijfbuffer) en hoeveel andere acties worden uitgevoerd op de Drobo. Data Robotics zegt zelf dat met FireWire 800 maximaal 52Mb/s kan worden gelezen en 34MB/s geschreven. In mijn eigen ervaring komt dit op rond de 18-23MB/s schrijven uit, maar zoals gezegd kan dit ook mede aan de gekozen schijven en backup oplossing liggen. USB 2.0 kan maximaal 30MB/s lezen en 24MB/s schrijven. Deze snelheid zal vergelijkbaar zijn met veel externe USB 2.0 schijven.

Tijdens het normaal kopiëren kan ik gerust een filmbestand bekijken, wordt er een backup gemaakt waarbij bestanden met elkaar vergeleken moeten worden dan treden er wat haperingen op zeker bij een videobestand met een hogere resolutie. De eerste Time Machine backup van mijn interne harde schijf van 500 gigabyte (GB) via FireWire duurde 10 uur (rond de 15MB/s, maar daar zit ook overhead van het Time Machine proces bij en de snelheid gaat altijd omlaag als er veel kleine bestanden worden opgeslagen. Het is ook mogelijk de Drobo in een netwerk te gebruiken met de DroboShare, meer daarover later.

Ik ben begonnen met twee 750GB harde schijven (twee schijven is het minimum om te starten met een redundante oplossing) afkomstig van de Netgear ReadyNas Duo. De capaciteit was toen totaal rond de 700GB, want de Drobo gebruikt de grootste schijf om de data te kunnen garanderen mocht één van de twee schijven kapot gaan. Nadat de schijven zijn geplaatst vraagt de Drobo een formattering te kiezen en gaat de harde schijven formatteren (de data die op de schijven staat ben je dus kwijt!). Ik heb een iMac, dus ik heb gekozen voor het Mac OS X HFS+ opslagformaat. Voor Windows is NTFS te beste keuze. Wil je zowel met Mac als PC met de Drobo werken dan moet je de Drobo als FAT32 formatteren.

Een paar weken later heb ik er twee extra 1 terabyte (TB, 1024GB) harde schijven bij geplaatst door simpelweg de schijven één voor één in de vrije ruimtes te steken en te wachten tot het groene lampje ging branden voordat de volgende schijf er in werd gestopt. De grootste harde schijf wordt gebruikt om alle data te kunnen garanderen, de rest van de ruimte is beschikbaar voor opslag. Totaal is de beschikbare ruimte nu 1,5TB+2TB = 3,5 TB minus 1TB (de grootste schijf) aan databeveiliging = 2,5TB. Op de site van Drobo kun je berekenen wat de beschikbare opslag is bij verschillende configuraties.

Het Drobo data dashboard laat de actuele status van de Drobo zien inclusief de beschikbare capaciteit

Het is mogelijk om verschillende harde schijven te mixen, ongeacht de grootte en het merk. Elke harde schijf – zo lang het een 3.5″ SATA harde schijf is – werkt, de Drobo zorgt er automatisch voor dat de harde schijf wordt toegevoegd aan de totale hoeveelheid beschikbare opslagruimte. De Drobo zorgt dan ook automatisch voor het correct formatteren van de nieuwe harde schijven en dat de data waar nodig weer correct over de harde schijven wordt verspreid.

Als je voor het eerst schijven in de Drobo stopt moet je een partitie maken, hoe groter de partitie hoe langer het duurt voordat de Drobo opstart (niet dat je het systeem vaak moet herstarten). Is de partitie vol en is er nog harde schijf ruimte beschikbaar op de Drobo, dan wordt een nieuwe partitie aangemaakt voordat ook die ruimte wordt benut. Uiteindelijk kun je dus met DROBO1, DROBO2, DROBO3, etc. schijven opgescheept zitten als je de partitie te klein maakt. De partitie staat los van de beschikbare schijfruimte, je kunt er dus voor kiezen om ‘op de groei’ een partitie aan te maken van bijvoorbeeld 8TB (de grootste beschikbare schijven op dit moment zijn 2TB) of het maximum van 16TB. 16TB wordt op dit moment ondersteund door Windows Vista en Mac OS X, voor het FAT32 (dos-gebaseerd) bestandssysteem en Windows XP is de limiet 2TB.

De Drobo is eenvoudig te upgraden door de kleinste harde schijf uit het systeem te halen en een nieuwe schijf te plaatsen. Met behulp van de leds wordt aangegeven dat de gegevens gesynchroniseerd worden zodat alle data weer klopt en er een optimaal werkende en veilige backup ontstaat.

Dit filmpje laat je zien hoe één en ander werkt:

Functionaliteit van de Drobo is uitbreidbaar met behulp van de DroboApps. Ontwikkelaars kunnen dus uitbreidingen schrijven voor de Drobo, vanzelfsprekend voor eigen riciso, ik heb me er nog niet aan gewaagd.

Backups

Drobo kun je gebruiken voor pure opslag van data (die dus nergens anders staat), maar ook voor backups van je computersysteem zelf. Mijn backup strategie bestaat op dit moment uit een directe kopie van de harde schijf van mijn iMac met behulp van SuperDuper. Deze schrijft elke dag om 22.00u de veranderingen weg, gemiddeld 4-6GB per dag. Deze zijn meestal na 20-30 minuten bijgewerkt op de Drobo. En daarnaast maakt Time Machine elk uur een kopie van de gewijzigde data, zodat ook de kleinere wijzigingen gedurende de dag worden bewaard, maar belangrijker, verwijderde bestanden kunnen gedurende een langere periode nog terug worden gehaald, iets wat met SuperDuper niet mogelijk is.

Voor Windows gebruikers is SyncToy 2.0 van Microsoft een goed alternatief, aanbevolen en gecertificeerd door Data Robotics.

Voor Mac gebruikers biedt Drobo volledige Time Machine ondersteuning, je kunt de Drobo dus toewijzen als backup machine en elk uur automatisch een backup van je harde schijf laten maken. Let wel op dat als de totale schijf meer dan 80% vol raakt, dat de Drobo dan aanzienlijk vertraagt. Om dit op te lossen kun je een extra partitie maken speciaal voor Time Machine (let op, een nieuwe partitie aanmaken wist de data op de Drobo, doe dat dus als je hem voor het eerst gaat gebruiken).

Staat er al data op of zie je een extra partitie niet zitten, dan heb ik positieve ervaringen met het “Time Tamer” Automator script. Deze maakt een ‘sparsebundle’ bestand aan van maximaal 2 keer de grootte van je harde schijf die je kunt toewijzen in Time Machine. In mijn geval is deze 930GB en is er dus nog ruim voldoende informatie op de Drobo over voor extra data zonder heel erg beperkt te zijn in tot hoeveel dagen je terug kunt. Om Time Machine te kunnen gebruiken moet je dan wel eerst het .sparsebundle ‘mounten’ met Cmd+O, waarna Time Machine werkt zoals gebruikelijk.

Netwerk

Voor gebruik met meerdere computers biedt Drobo een netwerk toevoeging die van de Drobo een ‘Network Attached Storage’ (NAS) systeem maakt. Deze zogenaamde DroboShare wordt geplaatst onder de Drobo en met een netwerkkabel aan het netwerk verbonden. Maximaal een gigabit netwerk. De Drobo is verbonden met de DroboShare via een USB kabel. Dit betekent dat als je nu gebruik maakt van een FireWire kabel en je koppelt een DroboShare via het netwerk met je computer, dat de maximale lees/schrijfsnelheid naar de Drobo over het netwerk wordt bepaald door de snelheid van USB. Iets om rekening mee te houden. Is snelheid niet belangrijk en gaat het je puur om een backup te hebben van meerdere systemen, dan is de DroboShare een prima oplossing. Je kunt maximaal twee Drobo’s op een DroboShare aansluiten.

Wellicht een goede tip als je FireWire ondersteuning op je computer hebt: als je begint met de Drobo en DroboShare, sluit dan eerst de Drobo direct op je computer aan, zodat de grootste lading bestanden het snelst over wordt gezet en sluit de Drobo hierna op het netwerk aan. Zeker met een dagelijkse backup is de hoeveelheid data die dan over moet een stuk kleiner, alleen bij nieuwe fotoshoots of andere grotere bestanden moet er dan eenmalig meer data over.

Let op, je kunt met de DroboShare geen gebruik maken van Time Machine over het netwerk vanwege een beperking in de ondersteuning, Apple wil graag Time Capsules verkopen lijkt het. Wellicht met een toekomstige firmware update, want de Drobo en DroboShare kunnen nieuwe functionaliteit krijgen via firmware. Heb je meerdere Macs dan kun je wel je Drobo via een andere Mac delen en deze aanwijzen in Time Machine als backup locatie. Ben je het avontuurlijke type dan kun je ook BackMyFruitUp uitproberen, dit vergt wel wat technische kennis.

Conclusie

Ik ben erg tevreden over de Drobo, het geheel voelt solide aan (hoewel de echte test natuurlijk komt als er een schijf kapot gaat, afkloppen!) en is eenvoudig te gebruiken. Er is veel aandacht besteed aan de styling, van de verpakking tot het eigenlijke systeem. Ik gebruik de Drobo niet om er direct mijn Lightroom bibliotheek van te draaien (dit raadt Adobe ook af), performance tijdens het werken is voor mij niet echt bepalend. Het maakt mij niet zoveel uit of een backup lang of kort duurt, als het maar gebeurt.

De Drobo staat naast mijn Mac op het bureau en maakt wel meer geluid dan de Mac (die hoor je nauwelijks). Ik ben extra geluid al gewend van de Netgear ReadyNas backup oplossing die ik eerder gebruikte en merk het niet meer op, maar de Drobo maakt wel merkbaar meer geluid dan de ReadyNas. Dit komt natuurlijk ook doordat er nu niet twee, maar vier schijven in zitten en dit vereist meer koeling. Geluidloos is het geheel dus niet. Gebruik je energiezuinige schijven dan zal dit het geluidsniveau wel ten goede komen.

Nadeel van de Drobo is dat de data nog steeds in een specifiek formaat wordt opgeslagen en niet door andere systemen dan een Drobo te lezen is. Dit is nodig omdat de Drobo gebruik maakt van speciale technieken om de data redundantie te kunnen garanderen. Mocht de Drobo dus kapot gaan, dan heb je een andere Drobo nodig om die data te lezen. De data blijft dan wel op de harde schijven staan en is meteen leesbaar met de nieuwe Drobo. Ditzelfde gold trouwens ook voor de Netgear ReadyNas.

De Drobo is geen goedkope oplossing, de kast zelf is op internet rond de €430 te koop en dan heb je nog minimaal twee harde schijven nodig om een echte redundante oplossing te hebben (maar die heb je bij andere oplossingen ook nodig). Je kunt ervoor kiezen om niet met de grootste (= duurste) schijven te beginnen als je die capaciteit nog niet nodig hebt en er langzaam in te groeien. De prijzen voor opslagruimte dalen elk jaar enorm, als je er aan toe bent kun je dan die 2TB schijf/schijven kopen. De DroboShare is op internet rond de €250 te koop. Ik heb mijn Drobo + DroboShare via Amazon UK kunnen kopen via een speciale aanbieding, waarbij de DroboShare slechts €50 extra kostte. De DroboPro is trouwens €1250, maar dat komt mede omdat deze gebruik maakt van het snelle iSCSI systeem.

Ondanks dat ik nu een stuk veiliger gevoel heb over mijn data, blijft het een lokale opslag van data die naast de computer staat. Gaat het huis in vlammen op (afkloppen!) dan is de data nog steeds weg. Het blijft dus belangrijk om data ook naar andere locaties te brengen of online op te slaan. Dat laatste is nog tricky want ik heb 290GB aan foto’s ;) Drobo adviseert om de data te backuppen naar een andere Drobo (goh) en deze dan naar een andere locatie te brengen.

Op MyDL.me staat een duidelijk (Engelstalig) artikel over op welke manieren de Drobo de data beschermt. Gaat de Drobo je budget te boven, dan is wellicht de Netgear ReadyNas het overwegen waard. Deze heeft een ingebouwde netwerkaansluiting en standaard software om bijvoorbeeld een iTunes bibliotheek over het netwerk te streamen. Tijdens mijn gebruik van een jaar moesten de schijven wel twee keer opnieuw worden gesynchroniseerd, een proces dat 10 uur kan duren. Geen dataverlies, maar toch vervelend dat je niet bij de schijven kunt op dat moment.

Met de vakantieperiode in aantocht is het in ieder geval belangrijk dat je nadenkt over het veilig omgaan met je digitale foto’s, vanaf het moment dat de camera ze maakt tot het veilig opslaan en beheren voor vele jaren. Bekijk voor meer informatie www.drobo.com.