Doorzettingsvermogen

Vorige week was het weer redelijk voorspelbaar. Geen wolken, weinig wind en koelere nachten zorgden ervoor dat er vrijwel elke ochtend mist ontstond, voordat het kwik naar 20+ graden ging. In het weekend had ik eindelijk de kans er zelf in die omstandigheden op uit te trekken, dus op beide dagen stond de wekker op 06.00u om de eerste kleuren in de lucht rond 07.00u mee te kunnen pikken.

De eerste ochtend ging de trip naar de bossen bij Lage Vuursche, waar weinig mist was te zien. Maar dat werd de volgende dag ruimschoots ‘goed’ gemaakt met maar 10-20m zicht hier in Flevoland!

De bedoeling was om naar de Gooimeerdijk te rijden en daar de windmolens met grondmist vast te leggen. De zon staat deze tijd van het jaar langere tijd vrij laag en met het gouden licht op de grondmist zou dat een mooi plaatje op kunnen leveren. De dag ervoor lag er ook schitterende grondmist achter de dijk, maar toen besloot ik door te rijden om rond zonsopkomst in Lage Vuursche te zijn. De volgende dag was dit echter het beeld van de windmolens:

Waar zijn de windmolens – Canon EOS 5DmkII, 105mm, 1/6s op f/22, ISO 100 (de bedoeling was de sluitertijd zo te vertragen dat er beweging in de langzaam bewegende wieken kwam)

In de hoop dat het snel zou opklaren en de zon door de mist zou branden ben ik een uurtje blijven hangen. Maar de mist wilde niet echt oplossen. Maar zoals zo vaak merkte ik ook hier weer dat mist toch altijd een verrassend effect geeft op de omgeving en dat zelfs het saaiste onderwerp soms een verrassend plaatje kan opleveren. Zoals deze bomen waarachter de inmiddels opgekomen zon door de mist probeert te branden:

Manoeuvreren tot de zon een soort paardenbloem kon geven
– Canon EOS 5DmkII, 200mm, 1/250s op f/8, ISO 100

Het leek een verloren missie en ik was alweer onderweg terug in de auto toen halverwege de dijk de zon opeens echt door kwam. Weer enthousiast geworden reed ik snel naar de manage in de buurt waar ik woon. Ik hoopte in ieder geval de zon door de bomen vast te leggen, met mist levert dat vaak ‘zonneharpen’ op. Ik had nooit verwacht dat de paarden al in de weide waren gelaten en dat ik daar dit beeld zou vinden:

Een onverwacht magisch moment
– Canon EOS 5DmkII, 70mm, 1/1250s op f/8, ISO 100

Zo zie je maar weer, het maakt niet uit hoe goed je je hebt voorbereidt, het uiteindelijke resultaat kan toch altijd verrassend zijn. Het gaat er om dat je de mogelijkheden onder die omstandigheden herkent en gebruik maakt van de soms kleine kansen die je krijgt om een mooi beeld te maken. Dat kan dus ook prima in je eigen achtertuin.