Vertel een verhaal

Afgelopen zaterdag heb ik een bezoek gebracht aan het vernieuwde Rijksmuseum. Voordat ik er naar toe ging heb ik onderzocht of je een camera mee mocht nemen, ondanks dat fotograferen niet het hoofddoel zou zijn. Je mag inderdaad een camera gebruiken, zo lang je maar niet flitst. Je zag dan ook veel mensen met een camera, telefoon of tablet die druk bezig waren de schilderijen te fotograferen.

Een mooi aandenken aan het bezoek, maar als het je om het hele schilderij gaat kun je deze, in het geval van het Rijksmuseum, ook in hoge resolutie online bekijken. Ik heb me dan ook, naast het bewonderen van de schilderen zonder door de zoeker te kijken, meer gericht op het vertellen van een verhaal. Wat is de relatie tussen de bezoekers en de kunst. Hoe ervaren zij het, wat is de relatie met het gebouw, etc. Zo voeg je een extra element toe aan de foto.

Canon EOS 5DmkII, 28mm (Canon 24-70 F2.8L), 1/10s op f/2.8, ISO 1600

Bovenstaand poppenhuis is zo gedetailleerd dat het uitnodigt om met je neus er bovenop te gaan staan. Wat het museum ook mogelijk maakt door een trapje ervoor te plaatsen. Doordat de mensen gefascineerd keken kon ik ze met een sluitertijd van 1/10s toch relatief scherp krijgen. Links hangt trouwens een schilderij van hetzelfde poppenhuis.

Canon EOS 5DmkII, 55mm (Canon 24-70 F2.8L), 1/20s op f/2.8, ISO 1000

Het Rijksmuseum laat de kunst zien in een schitterende omgeving, soms gecombineerd met elementen die dezelfde sfeer uitademen, soms met heel veel omringende schilderijen en soms met een enkel schilderij dat de volle aandacht krijgt. In dit geval keken de mannen van de schutterij schalks terug naar de bezoekers door deze poort.

Canon EOS 5DmkII, 28mm (Canon 24-70 F2.8L), 1/50s op f/2.8, ISO 1600

Onderstaande foto was een mooi geschenk van deze bezoeker. Precies op de goede plek voor het schilderij met een display die langere tijd aan bleef zodat ik er op kon scherpstellen en dan ook nog eens met een folder van het Rijksmuseum in de hand. Dankzij deze elementen vertelt de foto het volledige verhaal aan de kijker. En doordat het om een wereldberoemd schilderij gaat maakt het niet uit dat de Nachtwacht zelf niet scherp wordt weergegeven.

Canon EOS 5DmkII, 70mm (Canon 24-70 F2.8L), 1/160s op f/2.8, ISO 1600

Nog even over de instellingen. Alle foto’s zijn geschoten uit de hand met een hoge ISO waarde en een wijd open lens. Ondanks dat verschillende delen van het museum zijn uitgelicht blijft het toch een donkere omgeving en ontkom je er niet aan om de ISO waarde te verhogen. Dit betekent dat je meer ruis in je foto’s te zien krijgt, maar in nabewerking kun je vaak weer ruisreductie toepassen.

De extra ‘korrel’ geeft ook meer een filmachtig gevoel aan de foto’s, wat volgens mij wel past in deze omgeving. Door rustig in en uit de ademen, de camera tegen mijn voorhoofd aan te drukken en meerdere foto’s te nemen is toch een groot deel van de foto’s scherp geworden.

Ondanks dat het niets met fotografie op zichzelf te maken had zag ik toch interessante elementen in schilderijen die ik voor fotografie kan gebruiken. Als je een bezoek brengt aan een museum, probeer bij portretten dan eens te onderzoeken waar de lichtbron vandaan komt en hoe de schilder door lichtaccenten te leggen de aandacht van de kijker ergens op probeert te leggen. Hoe is de blik van het onderwerp tot stand gekomen en waarom werkt dit zo goed en krijg je het gevoel alsof diegene zo uit het schilderij kan springen.

En wat zijn dan de verschillen tussen hoe de verschillende schilders het licht gebruiken, wat maakt dat je kunt spreken over Rembrandt licht en op welke wijze wijkt het af van een Vermeer of een schilderij van Jan Steen?