Een grote geheugenkaart of meerdere kleine geheugenkaarten?

Een algemene stelregel bij het kiezen van de geheugenkaarten die je gebruikt, is dat het beter is te kiezen voor meerdere kleine geheugenkaarten dan één grote geheugenkaart, zodat je als er iets verkeerd gaat met de geheugenkaart minder foto’s kwijt bent met een kleine kaart dan met een grote kaart. Maar is dit wel logisch?

Natuurlijk is het zo dat als er bij een grote geheugenkaart een corruptie optreedt dat je dan potentieel veel meer foto’s kwijt raakt dan als dit bij een kleine kaart zou gebeuren. Maar een grote geheugenkaart geeft niet per definitie meer risico dat zo’n corruptie optreedt. Daarnaast neemt het aantal megapixels van camera’s nog steeds toe, waardoor je elke generatie camera minder foto’s kwijt kunt op een geheugenkaart.

Geheugenkaarten met een grotere capaciteit worden gebouwd met chips die dichter op elkaar zitten, maar de hoeveelheid controllers die een corruptie veroorzaken neemt niet toe. Daarmee zou je dus kunnen zeggen dat het risico bij grotere capaciteit niet groter is dat er iets mis gaat. Alleen als er iets mis gaat ben je potentieel meer foto’s kwijt.

Dat is voor genoeg fotografen een reden om naar een andere optie te kijken. Een manier om bovenstaand probleem tegen te gaan is het kopen en gebruiken van meerdere kleinere capaciteit geheugenkaarten. Je moet dan vaker wisselen van geheugenkaart als je veel foto’s maakt, maar mocht een kaartje corrupt raken of de camera per ongeluk de kaart wissen, dan ben je in ieder geval minder foto’s kwijt.

Maar als we er vanuit gaan dat de kans dat een kleine kaart corrupt raakt net zo groot is als bij een grote kaart, is het dan niet zo dat als we meerdere kleine kaartjes hebben dat dan de kans groter is dan één van die kaartjes faalt dan die één of twee grotere capaciteit kaarten die je hebt?

Ook is de kans niet groter dat je een grote kaart in een rivier laat vallen dan een kleine kaart. Waarschijnlijk dat het meer wisselen van kaartjes juist meer risico hierop geeft. En net zoals een grote geheugenkaart heb je ook meerdere kleine kaartjes waarschijnlijk in dezelfde auto, vliegtuig of rugzak bij je, waardoor het risico nog steeds op één plek zit.

Moet je dan gewoon voor een grote geheugenkaart kiezen en er klaar mee zijn? Nee. Zoals zo vaak komt het in mijn optiek aan op het kiezen van een compromis. Kies niet de grootste capaciteit geheugenkaart die er op dit moment leverbaar is. Naast dat deze in verhouding relatief duur zijn, is dit ook nieuwere techniek die zich nog niet zo bewezen heeft als de kaartjes met een iets lagere capaciteit die al een jaar op de markt zijn.

Daarnaast zie ik heel vaak dat mensen op de verkeerde plek besparen. Waarom zou je voor een B-merk geheugenkaart gaan om een paar euro’s te besparen als je met een iets duurder merk een grotere zekerheid kunt krijgen? Ik wil niet zeggen dat je met Sandisk of Lexar geen enkel risico loopt, maar wel heb ik nog nooit een corruptie gehad met één van mijn Sandisk kaarten. Hetzelfde geldt voor de kaartlezers die je gebruikt om de foto’s naar je computer over te zetten.

Een laatste element dat ik wil aanstippen is het veilig omgaan met je geheugenkaartjes. Zorg dat je ze in een vochtvrije omgeving opslaat, formatteer ze altijd via de camerafunctie en niet op de computer, bedenk een systeem om gebruikte en ongebruikte kaartjes uit elkaar te houden (draai ze om als je ze in een kaarthouder stopt) zodat je niet per ongeluk een net gebruikt kaartje wist en beperk het wissen van foto’s via de camera om het risico te beperken dat je per ongeluk alles wist.

Een compromis tussen gebruiksgemak en veiligheid is waar we naar op zoek moeten. Is absolute zekerheid van belang, zoek dan een camera die meerdere kaartjes tegelijkertijd kan beschrijven, mix de merken, geef verschillende kaartjes mee met verschillende mensen en maak zo snel mogelijk een backup op meerdere locaties nadat je klaar bent met fotograferen.

Of moeten we dat misschien over laten aan de professionals, een goed betaalbaar compromis kiezen en accepteren dat we een minimaal risico lopen?